بررسی تأثیر پخت پرسلن بر Marginal Fitness روکش‌های متال-سرامیک ساخته شده به روش الکتروفورمینگ (In Vitro)

سابقه و هدف: رستوریشن‌های متال-سرامیک در دندانپزشکی استفاده گسترده‌ای دارند و میزان تطابق مارژینال (marginal fitness) مرکز توجه اغلب تحقیقات می‌باشد. سیستم الکتروفورمینگ می‌تواند تطابق مارجین‌ها را در حد ایده‌آل تأمین نماید. ولی به دلیل استحکام ناکافی در مارجین‌ها فرآیند پخت پرسلن می‌تواند سبب تغییرات در تطابق مارجین‌ها شود. تحقیقات اندکی در مورد ارتباط بین فرآیند پخت پرسلن و تطابق مارژینال انجام شده‌اند. بنابراین، پژوهش آزمایشگاهی حاضر با هدف بررسی تأثیر پخت پرسلن برmarginal fitness روکش‌های متال- سرامیک ساخته شده به روش الکتروفورمینگ صورت پذیرفت. مواد و روشها: روش تحقیق از نوع تجربی و قبل و بعد (before-after) بود. یک دای استاندارد از جنس استیل که مربوط به یک دندان مولر فک بالا بود، تهیه شد. این دای دارای طرح تراش deep chamfer در مارجین بود. از روی این دای، 10 coping کاملاً قرینه به طریق سیستم الکتروفورمینگ از جنس طلای خالص 24 عیار ساخته شد. میزان marginal gap در 10 نقطه در 4 جایگاه توسط میکروسکوپ الکترونی SEM اندازه‌گیری شد. پس از آن پرسلن‌گذاری روی copingها صورت گرفت و مجدداً میزان marginal gap در این مرحله در همان جایگاه‌های قبل توسط میکروسکوپ SEM اندازه‌گیری شد. این دو مرحله با هم از نظر میزان gap مورد مقایسه قرار گرفتند. بررسی آماری داده‌ها بوسیله آزمون نمونه Paired t انجام گرفت (05/0=α). یافته‌ها: میانگین gap در زمان پیش از پخت پرسلن (μm 96/1±23/18) و در زمان پس از پخت پرسلن (μm27/2±45/21) بود. میزان marginal gap در 2 گروه پیش و پس از پخت پرسلن با هم اختلاف آماری معنی‌داری داشتند (002/0Pنتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که مراحل پخت پرسلن بر افزایش marginal gap روکش‌های متال سرامیک ساخته شده به روش الکتروفورمینگ تأثیر دارد. این میزان افزایش gap برای طرح تراش آزمایش شده (deep chamfer) از نظر بالینی قابل قبول و کم می‌باشد (زیر 100 میکرون). بنابراین، ساخت رستوریشن‌های متال- سرامیک به روش الکتروفورمینگ جهت ایجاد marginal integrity بالا توصیه می‌گردد.